هر خانواده ای خود را برای تغییراتی که متاثر از به دنیا امدن فرزند جدید است اماده میکند. هر چند برخی از پیش فرض هایی که انها برای اماده سازی دارند همیشه هم چندان درست از اب در نمی اید! به هر حال با به دنیا امدن کودک؛والدین به تدریج با دنیای واقعی و رخداد های ناشی از آن اشنا میشوند. حتی پیش از به دنیا امدن کودک بودجه های خانواده تغییر می یابد؛مسوولیت های والدینی به تدریج ایجاد میشوند و چه بسا ارایش خانه و زندگی هم به دلیل مهمان تازه وارد دستخوش تحول گردد. همیشه به دنیا امدن کودک با اثرات غیر قابل پیش بینی همراه است اما زمانی این تاثیر بسیار عمیق و دردناک خواهد بود که کودک همراه یک ناتوانی به دنیا بیاید و یا اینکه در دوران کودکی و نوجوانی خود دچار یکی از مشکلات رفتاری گردد به گونه ای که اینده ی اورا تحت تاثیر قرار دهد.
تولد هر کودکی با نیاز های ویژه یا اختلال های رفتاری مشکلات متعددی را برای والدین به همراه دارد. هر نوع از ناتوانی و هر کودکی منحصر به فرد است. هر ناتوانی چالش های خاص خود رادارد. اما پژوهش نشان میدهند که والدین برای پذیرش نهایی ناتوانی یا مشکل فرزند خویش فرایندی چه بسا مشابه با سایر والدینی از این دست تجربه میکنند.
هنگام اگاهی یافتن از نیاز های ویژه فرزند؛ اکثر والدین به شیوه های کمابیش مشابه واکنش نشان میدهند. یکی از اولین واکنش ها انکار میباشد ” این رخداد نمیتواند برای فرزند من اتفاق بیفتد؛این برای خانواده ما بسیار بغرنج است”. این واکنش با سرعت هرچه تمام تر با خشم ادغام میگردد. خشم نیز میتواند روابط زن و شوهر را خدشه دار سازد یا بر روابط با سایر اعضای خانواده تاثیر سوء داشته باشد. ترس واکنش بعدی است.مردم غالبا از ناشناخته ها بیشتر میترسند تا از شناخته ها.داشتن اطلاعات از چشم انداز های اینده کودک میتواند اسان تراز عدم اطمینان و نااگاهی باشد. به هر حال ترس از اینده مساله مهمی است.چه اتفاقی برای فرزندم رخ خواهد داد؟ایا او قادر خواهد بود مدارج تحصیلی را به خوبی طی کند؟ همچنین ناشناخته های دیگری هم وجود دارند که به ترس منجر میشوند…این ترس ها میتواند والدین را مستاصل سازد. سپس احساس گناه اغاز میشود. نگرانی و احساس گناه درباره اینکه ایا والدین مقصر این اتفاق اند؟ ایا در گذشته گناهی انجام داده ام که مستحق چنین امری شده ام و…
در هر حال داشتن کودک با نیاز های ویژه یا فرزندی با مشکلات ویژه به بروز هیجان های منفی در خانواده و بسیاری درگیری های دیگر منجر میشود. اما تحقیقات نشان داده است که نقش والدین به عنوان متحول کنندگان اساسی زندگی فرزندشان نه یک داستان و نه یک مقوله ی حیرت اور است. والدینی که پس از تشخیص مشکل فرزندانشان به مشاوره و دریافت اموزش های جدی رجوع میکنند و با عشق و حوصله برای تربیت و رشد فرزندانشان زمان میگذارند حتما حتما به فرزندان خود کمک های شایانی در زمینه های مختلف و در تمامی مراحل مختلف خواهند کرد.
در ادامه مقالاتی برای کمک به اموزش خانواده ها در زمینه های اوتیسم؛ اضطراب کودکی؛رفتار های امتناع از مدرسه ؛بی توجهی؛ اختلالات خوردن و …انتشار خواهیم داد. و صمیمانه در کنار تمامی والدین صبور و مهربان سرزمینمان خواهیم بود
نویسنده: زهرا سادات میرشجاعی
برگرفته از کتاب طرح ها و الگو های خانواده درمانی و اموزش والدین
