وقتی بچه دار میشویم مسایلی از گذشته با خود داریم که شیوه ی فرزند پروری ما را تحت تاثیر قرار می دهد. تجربه هایی که زیاد به آنها فکر نکردیم یا هنوز هم برایمان دردناک یا ناراحت کننده است، بر چگونگی واکنش ما به فرزندانمان تاثیر میگذارد. این موضوع ها در رابطه والد-فرزند به راحتی نقش عامل آغازگر را ایفا میکند. برای مثال: فرزند ما به آرامی از ما چیزی میخواهد ولی ما ناگهان با پرخاش گری زیادی به او پاسخ میدهیم. در چنین لحظاتی عملا آن والدی که میخواهیم باشیم نیستیم و اغلب تعجب میکنیم که چرا نقش فرزند پروری گاهی بدترین ها را در ما ظاهر میکند. و اما درون ما چه میشود؟ به نظر شما چرا اینگونه رفتار میکنیم؟
