وقتی احساس امنیت می کنیم که با نزدیکی احساس راحتی می کنیم و در مورد تکیه به عزیزانمان اطمینان خاطر داریم؛ در طلب حمایت دیدن و حمایت کردن هستیم. وقتی حس می کنیم به شکل بی خطری به شریک زندگی مان پیوند خورده ایم راحت تر با آسیب هایی که گاهی به ما وارد می کند کنار می آییم و وقتی از دستش عصبانی می شویم احتمال کمتری وجود دارد که تهاجمی برخورد کنیم.
وقتی با کسی احساس امنیت و ارتباط میکنیم؛ دید بازتری نسبت به تجربیات جدید داریم و انعطاف پذیری در باور ها آسان تر است. کنجکاوی ناشی از امنیت است و انعطاف ناپذیری به خاطر حساس بودن به تهدید ها و ازدست دادن ها است. مطالعات نشان داده آنهاییکه با شریک زندگی شان احساس امنیت می کنند؛ نیاز هایشان از سوی شریک زندگی شان پذیرفته شده و نسبت به حل مشکلات به تنهایی اعتماد به نفس بیشتری دارند و احتمال بیشتری در رسیدن به اهداشان وجود دارد چرا که هرچه بیشتر بتوانیم سراغ شریک زندگی مان برویم؛ بیشتر می توانیم جدا و مستقل باشیم.
