برای بیشتر آدمها؛ عشق شاید احساسی مرموز و مبهم بوده و هنوز هم هست.احساسی که میگذارد توصیفش کنی اما زیربار تعریف خاصی نمی رود. با این حال امروزه ما دیگر نمی توانیم عشق را تنها به عنوان نیرویی مرموز و فراتر از بینش مان تعریف کنیم. عشق زیادی مهم شده است. به هر حال در قرن ۲۱ یک رابطه عاشقانه به رابطه ی احساسی مرکزی و اصلی در زندگی اکثر آدمها تبدیل شده و ما حالا می دانیم که عشق؛ اوج تکامل و قاطع ترین مکانیزم بقا برای کل بشر است نه به این دلیل که مارا سوق می دهد تا جفت گیری و تولید مثل کنیم؛ ما بدون عشق هم قادر به این کار هستیم! بلکه چون عشق ما را به سمتی می کشاند که از نظر احساسی با اندک افراد ارزشمند دیگری پیوند بخوریم که به ما پناهگاهی امن در برابر طوفان های زندگی عرضه می کنند.عشق محافظ است و طراحی شده تا حفاظت احساسی فراهم کند و ما بتوانیم با ناملایمات و سختی های زندگی کنار بیآییم.
